Strona główna Wydarzenia / Events Festiwal Narodów czyli Heritage Days Festival

Festiwal Narodów czyli Heritage Days Festival

469

„Mała podroż dookoła świata” to tak można nazwać doroczny “Festiwal Narodów” z udziałem grup etnicznych reprezentujących 71 krajów, który odbywa sie od 3 do 5 sierpnia w edmontońskim parku im. Hawrelaka. Festiwal ten jest jedną z największych atrakcji kulturalnych edmontońskiego lata. Przy wspanialej letniej pogodzie festiwal może zwiedzić w ciągu trzech dni blisko 400 tys. ludzi. Kanada jest niewątpliwie krajem wielu kultur. Przez dziesiątki tysięcy lat była ona domem dla jej rdzennych mieszkańców. Około czterystu lat temu zaczęli przybywać osadnicy francuscy i brytyjscy. Początkowo osady europejskie wyrastały powoli, lecz kiedy już powstały, falami zaczęli napływać imigranci, otwierając dzikie ostępy, zasiedlając prerie i budując miasta. Od połowy XIX wieku zaczęli pojawiać się przybysze z innych stron – Azji, Europy Środkowej i Wschodniej, Azji Południowej i Karaibów. Przez ostatnie trzydzieści lat dołączyli do nich imigranci z Ameryki Łacińskiej, Bliskiego Wschodu i Afryki. Kanadyjska polityka wielokulturowości pozostaje kamieniem węgielnym polityki społecznej. Szczególnie przez ostatnie trzy dekady w etnicznej strukturze Kanady dokonały się zasadnicze zmiany. Kanadyjczycy w większości nauczyli się dawać sobie radę z tą różnorodnością, a kolejne rządy – dostosowywać się do niej. Zmiany te nie były proste. Imigranci przybywają do Kanady niemal ze wszystkich krajów świata. Grupy kulturowe, które dzielą różnice, a czasami wzajemne pretensje, obecnie żyją wspólnie w naszych szybko rozwijających się miastach. Tak wygląda kanadyjska rzeczywistość. Jest to również przyszłość Kanady. W sytuacji, gdy spada liczba urodzeń, nasz przyrost naturalny w dużym stopniu zależy od imigrantów – w latach 1996-2001 ponad połowa przyrostu naturalnego Kanady była skutkiem imigracji. Jednocześnie nasze społeczeństwo starzeje się. Współczynnik urodzeń w latach 1946-1964 był bardzo wysoki – był to okres tzw. wyżu demograficznego – a w chwili obecnej część urodzonych wówczas osób osiąga wiek emerytalny, czyli 65 lat. Ilość Kanadyjczyków w wieku przekraczającym 65 lat ciągle wzrasta. Następnie ilość ta będzie się powiększać. Wraz ze starzeniem się społeczeństwa będzie coraz mniej osób w wieku produkcyjnym. Od imigrantów w znacznym stopniu zależy nie tylko nasz przyrost naturalny, ale i wzrost siły roboczej. W latach 90-tych prawie milion imigrantów, którzy znaleźli zatrudnienie, stanowiło niemal 70% ogólnej liczby wzrostu siły roboczej. Chociaż nikt nie jest w stanie przewidzieć, w jakim tempie zmniejszać się będzie siła robocza po przejściu na emeryturę osób urodzonych w okresie wyżu demograficznego, jasne jest jednak, że w większym stopniu niż kiedykolwiek wcześniej, Kanada będzie musiała liczyć na imigrantów w zakresie zapewnienia jej siły roboczej. Kanada postrzega wielokulturowość jako inwestycję. Jak powiedział kiedyś były premier Jean Chrétien, “Kanadyjczycy nauczyli się, że ich dwa języki międzynarodowe i ich różnorodność stanowią wielką zaletę, a także są niewyczerpanym źródłem inwencji twórczej i innowacji. Z powodu uwarunkowań historycznych i z konieczności, Kanadyjczycy są otwarci na świat.” W świecie, w którym rośnie zapotrzebowanie na wykwalifikowanych imigrantów, Kanada ma nadzieję, że jej renoma, jako kraju otwartego i szanującego zasady tolerancji sprawi, ze wielu z nich zdecyduje się osiedlić właśnie tutaj. Na arenie międzynarodowej, duża liczba imigrantów z różnych krajów ułatwia Kanadzie utrzymywanie dobrych stosunków z tymi krajami. Może zainteresować fakt, że około 1 milion Kanadyjczyków powołuje się na przynajmniej częściowe pochodzenie polskie. Więzi utrzymywane przez nich z krajem ojczystym pomagają zacieśniać związki pomiędzy naszymi krajami. Nie ma jednak wątpliwości, że Kanadyjczycy polskiego pochodzenia są tak kanadyjscy, jak hokej czy syrop klonowy i mogą być dumni z wkładu Polonii w istnienie Kanady.. Można tu wymienić takie postacie jak Edward Kierzkowski, pierwszy poseł federalny polskiego pochodzenia pierwszego Parlamentu Kanady Sir Stanislaw Casimir Gzowski, najwybitniejszy budowniczy Kanady polskiego pochodzenia. Nieżyjący już Peter Gzowski, wielka osobowość radiowa, politycy – Donald Mazankowski i Stanley Haidasz (który w roku 1978 został pierwszym polsko-kanadyjskim senatorem), a także artyści i pisarze tacy jak Louis Dudek. Twierdzenie to jest prawdziwe również w odniesieniu do wielu innych krajów. Wielokulturowość nie jest niezmienna; jest ona dynamiczną interakcją pomiędzy osobami wywodzącymi się z rożnych kultur. Kanadyjska wielokulturowość działa w oparciu o konstytucję i przepisy prawa, ma wsparcie programów rządowych, lecz jej przyszłość zależy od sposobu, w jaki ludzie będą traktować siebie nawzajem, od ich osobistych wyborów dokonywanych każdego dnia. Wielokulturowość działa wówczas, gdy chcą tego ludzie. Może wiązać się to z konsekwencjami, których nie można przewidzieć. Lecz gdy ludzie uczą się dostosowywać do siebie, skutki tego mogą mieć bardzo pozytywne znaczenie w takich aspektach, jak inwencja twórcza i wyobraźnia, które sprawiają, że nasza wielokulturowość i różnorodność stanowi siłę Kanady. W nadchodzący weekend celebrować będziemy nasza wielokulturowość na kolejnym Festiwalu Narodów w Parku Havrelaka. Serdecznie zapraszam do odwiedzenia polskiego pawilonu, który jak każdego roku przygotowuje Komitet Organizacyjny Festiwalu Narodów i w tym roku są to: Kazimierz Zięba, Jan Jucha, Jan Jasiukiewicz, Jan Pawiński, Ryszard Kazek, Bolesław Pozorek oraz grupy, które będa pomagać i serwować tradycyjne polskie potrawy: Rycerze Kolumba, Grupa Młodzieżowa przy Parafi Różańca Sw., Sobotnia