Tak niedawno obchodziliśmy uroczyście Dzień Matki a tu już wczoraj obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Dziecka. W dzisiejszych czasach dzień 1 czerwca stał się świętem rodzinnym. Co roku zarówno dzieci jak i dorośli starannie przygotowują się do tego szczególnego dnia, a zwłaszcza dzieci, które z utęsknieniem i emocją na twarzy wyczekują na różnego rodzaju niespodzianki?
Dla rodziców ich latorośl, niezależnie od tego czy ma dwa lata, siedem czy siedemnaście – zawsze jest dzieckiem, osobą najbliższą, kochaną, o której nieustannie się myśli i kłopocze. Kłopoty te bywają zresztą najrozmaitszego gatunku, wśród nich także wychowawcze. Wychowanie dzieci w dzisiejszych warunkach nie jest sprawą łatwą. Rodzice musza znaleźć na to czas. Musza być czujni i dzieci wychowywać w sposób świadczący o poczuciu odpowiedzialności. Dzień Dziecka to święto rodzinne, które obchodzone jest niemal na całym świecie. W tym dniu składamy naszym pociechom życzenia i dajemy prezenty, aby sprawić im radość. Wiele dzieci dostaje bardzo kosztowne prezenty, przez które rodzice pragną w ten sposób wyrazić swoja miłość, i w pewnym sensie zadośćuczynienie, może za własne niedoskonałości w stosunku do ich dzieci.
Wychowanie dziecka to trudne wyzwanie, – kto wie, czy nie najtrudniejsze w życiu człowieka. Każdy rodzic chciałby, aby jego dzieci były szczęśliwe. Ktoś powiedział, że w szczęśliwych rodzinach wychowują się szczęśliwe dzieci.
W przeprowadzonych sondażach w najniższych klasach szkoły podstawowej w Polsce zapytano dzieci, „Co byłoby dla nich najlepszym prezentem od rodziców z okazji Dnia Dziecka?” Wyniki sondażu pokazały, że większość dzieci wyraźnie określiła dziecięce oczekiwania wobec rodziców. Najlepszym prezentem dla dzieci byłoby zobowiązanie rodziców do poświecenia im więcej czasu. W oczach dzieci rodzice ciągle się spieszą, na nic nie mają czasu. Wiele dzieci jest spragnionych swoich rodziców, ich obecności w domu, czasu wspólnie spędzonego. Dzieci oczekują zainteresowania w różny sposób okazywanego: wspólne spędzanie czasu, wspólne zajęcia. Dzieci uważają, że rodzice powinni, umieć dogadać się z dzieckiem, oczekują, że zostaną zrozumiane, cierpliwie wysłuchane. Dzieci oczekują pomocy i obecności rodziców w trudnych chwilach. Nie lubią być zostawiane same w domu. Dzieci wierzą, ze, jeśli zasługują na karę nie chcą, aby rodzice robili to pod wpływem alkoholu, krzykiem i biciem rozwiązywali wszystkie problemy.
Jest sprawdzonym faktem, że dla każdego dziecka rodzina stanowi najważniejsze środowisko wychowawcze. Dziecko powinno zaspokajać w niej swoje potrzeby, być kochane, otoczone atmosferą czułości i opieki, czuć się bezpieczne, i z powodzeniem nawiązywać pierwsze kontakty społeczne.
Odpowiedzialność za wychowanie dziecka spoczywa jednak na rodzicach i zależnie od ich osobistego życia kształtuje się morale dziecka. W przypadkach niewłaściwego prowadzenia się młodych otoczenie lubi obwiniać rodziców. Zdajemy sobie sprawę, że wychowaniem dzieci poza rodzicami zajmują się również: szkoła, kościół, koledzy, boisko sportowe, radio, telewizja i komputer. Musimy podkreślić, że dziecko, młodzież, jego kultura wewnętrzna i zewnętrzna jest wyrazem poziomu rożnych form naszego życia środowiskowego i społecznego, w którym kształtuje się charakter naszego dziecka.
Rodzice, dają dziecku życie, opiekę, własne trudy i poświecenie, a co najważniejsze pokazują dziecku idealna miłość. To wszystko kształtuje bardzo bliskie kontakty, tak niezmiernie konieczne do prawdziwego wychowania.
Coraz częstsze jest podejście, że rodzice oddają swoje dzieci innym na wychowanie. Motywy takiego rozwiązania sprawy mogą być następujące: konieczność pracy zawodowej i kariery, przekonanie, że praca wychowawcza jest ponad siły przeciętnego człowieka i zabiera zbyt wiele cennego czasu, ze kwalifikowani wychowawcy osiągają lepsze wyniki.
Praca zawodowa daje utrzymanie rodziny. Wychowanie w rożnych instytucjach jest również cenne, bo rodzice na pewno sami nie mogą przygotować dziecka do życia. Jestem jednak przekonany, że podstawy wychowawcze i kierunek właściwego rozwoju osobowości, zwłaszcza we wczesnym dzieciństwie mogą dać przede wszystkim rodzice. Stad rodzice nie powinni bez powodu rezygnować z tej zasadniczej pracy społecznej, jaką jest wychowanie dziecka. Tego, co oni dadzą światu, nikt inny dać nie może.
Z okazji Międzynarodowego Dnia Dziecka życzymy wszystkim dzieciom tym dużym i tym małym, ·grzecznym i niegrzecznym wiele miłości, radości, zadowolenia i sukcesów w każdej dziedzinie.
Bogdan Koral Konikowski