Na świecie trwa izolacja społeczeństwa spowodowana zaskakującym atakiem wirusa. Zamknięte są miejsca, które stanowią znaczącą część naszego normalnego życia: zakłady pracy, restauracje, kościoły, muzea, kina, no i przede wszystkim szkoły. Nowa “normalność” pozostawiła najmłodszą część społeczeństwa bez możliwości uczęszczania do codziennych placówek nauczania.
Z dnia na dzień, dzieci zostały poinformowane, że nie zobaczą już w tym roku swoich nauczycieli i wychowawców, nie pobawią się już z kolegami i nie pojadą na zaplanowane wycieczki. Młodzież nie jest jednak pozostawiona sama sobie i ekranom, a nowa rzeczywistość przyniosła nowe rozwiązania w postaci nauczania zdalnego. Program musi być zrealizowany, aby uczniowie nie mieli zaległości i mogli odnaleźć się bez problemu w nowych klasach, gdy sytuacja wróci do normy. Nauczyciele mają nie lada zadanie do wykonania. Nie tylko muszą sami odnaleźć się w nowej rzeczywistości, gdzie osobisty kontakt z uczniem jest niemożliwy, lecz również muszą oni poradzić sobie z własnymi uczuciami niepewności i tęsknoty za swoimi podopiecznymi. Na dodatek, muszą oni opracować plany zajęć w taki sposób, aby lekcje były przystępne i zrozumiałe, jak również i ciekawe dla dzieci. Wiele dzieci doświadcza teraz stresu i zdalne nauczanie, może przyczynić się do wywoływania uczuć niepokoju wśród najmłodszych. Trudnością jest zmaganie się z faktem, że każda rodzina została w jakiś sposób doświadczona przez wirusa, i nie każdy rodzic ma czas i energię na spędzanie dodatkowego czasu na naukę z dziećmi. Bez ścisłej współpracy z rodzicami nauka byłaby jednak niemożliwa. To rodzice koordynują czasem dziecka, dbają o jego potrzeby, motywują do nauki i tłumaczą niezrozumiałe tematy. Dzieci starają się wypełniać swoje obowiązki w tych nietypowych okolicznościach i przyzwyczaić się do faktu, że mama lub tata są teraz nauczycielami, że nie mogą wychodzić w znajome miejsca lub pobawić się z kolegami. Choć jest to wyjątkowa sytuacja większość nauczycieli, rodziców i uczniów stanęła na wysokości zadania. Sobotnia szkoła akredytowana im H. Sienkiewicza w Edmonton jest znakomitym przykładem, że nauka może być kontynuowana w każdych warunkach. Kadra nauczycielska wkłada swoje serce i zaangażowanie, aby indywidualne potrzeby każdego ucznia zostały zaspokojone. Cotygodniowy kontakt e-mailowy to teraz główny sposób komunikacji pomiędzy nauczycielami a rodzicami. Rodzice przekazują wytyczne dzieciom i motywują ich do nauki, a następnie przesyłają gotowe prace do szkoły. Praca wrze, dzieci uczą się na schwał, a nauczyciele mają wspaniałe pomysły, aby zachęcić wychowanków do nauki.
- W klasie zerowej dzieci uczyły się o wiośnie, poznawały literki, wyklejały figury, uczyły się o rodzinie, zakupach, potrawach, przyborach szkolnych oraz słuchały słuchowisk.
- W klasie pierwszej dzieci poznawały granice Polski, uczyły się o zanieczyszczeniu rzek, rysowały zwierzątka, uczyły się o majowych świętach oraz rozwiązywały zagadki.
- W klasie drugiej dzieci uczyły się o Konstytucji, robiły flagę, śpiewały patriotyczne piosenki, opisywały swoje ulubione książki i rozwiązywały krzyżówki i ćwiczenia ortograficzne.
- W klasie trzeciej dzieci poznawały polskie symbole narodowe, uczyły się o Wielkanocy, kolorowały kartki Wielkanocne i wykonywały ćwiczenia gramatyczne.
- W klasie czwartej i piątej dzieci uczyły się o Wielkanocy i okresie Wielkiego Postu, o Konstytucji I symbolach narodowych, poznawały zawody oraz historię “O Lechu, Czechu i Rusie”.
- W klasie szóstej dzieci opisywały swoje tradycje wielkanocne, tworzyły projekt pisanki, oraz projektowały koszulki o tematyce polskiej, pisały o tym, co to znaczy być Polakiem.
- W klasie siódmej dzieci rysowały drzewa genealogiczne swoich rodzin, opisywały zwyczaje rodzinne swoich rodzin oraz dzieliły się poglądami na temat ochrony środowiska.
- W klasie ósmej dzieci uczyły się gramatyki, poznawały życiorysy wieszczów narodowych, dowiadywały się o Konstytucji oraz o dziełach Jana Matejki.
- W klasie dziewiątej dzieci uczyły się między innymi gramatyki, pisały wypracowania na temat Konstytucji, oraz poznawały historię Polski.
- W klasie dziesiątej dzieci pisały list do matki, na przykładzie listu Juliusza Słowackiego, rozwiązywały krzyżówkę i pisały wypracowania na temat życia rodzinnego w czasie pandemii.
- W klasie specjalistycznej dzieci robiły kartę i uczyły się wiersza na dzień matki oraz poznawały grupy słów związane z jedzeniem.
- W klasie dla dorosłych uczniowie poznawali liczebniki, odmianę w narzędniku, kierunki, zawody, zainteresowania, narodowości, ceny oraz liczby do miliona.
Jak widać dzieci nie próżnują! Warto docenić ich wysiłki, zarówno jak i wysiłki rodziców i nauczycieli w dążeniu do celu jakim jest opanowanie języka polskiego jak również i zapoznanie się z historią i kulturą Polski. Pamiętajmy, że choć każda godzina spędzona na naukę może nie dawać natychmiastowych oszałamiających rezultatów, jednakże każda z tych godzin przyczynia się do kształtowania nowego pokolenia dumnych Polaków. Wszystkim dzieciom życzę samozaparcia i wytrwałości w nauce.
- Zamknięcie szkół spowodowane pandemią wywołaną przez wirus Covid-19 postawiło wszystkich nauczycieli w Kanadzie przed nieprzewidzianymi trudnościami. Zdalne nauczanie stało się nową rzeczywistością.
Jako nauczycielka Sobotniej Szkoły Polskiej im. Henryka Sienkiewicza stanęłam przed koniecznością zastosowania wielu metod nauczania aby dotrzeć do dzieci i pomóc im w aktywnej nauce języka polskiego.
W chwili obecnej polegam na internecie, który służy mi do przesyłania materiałów do nauki i otrzymywania prac dzieci. Uczniowie przekazują zdjęcia wykonanych projektów, kopie prac pisemnych, a także krótkie filmy. Wiele lekcji staram się opracować na podstawie praktyki i ruchowego zaangażowania.
Podaję przyklad; uczniowie byli proszeni o pójście na spacer w najbliższym sąsiedztwie i o wykorzystanie jak największej ilości zmysłów w odkrywaniu natury. Dzieci miały możliwość odczuwania ciepła promieni słonecznych, podmuchu wiatru oraz zapachu ich pączków na drzewach i wsłuchiwały się w
rozmaite dzwięki natury. Uczniowie z klasy drugiej rozszerzali swoje słownictwo i
bogacili umiejętność wysławiania się w języku polskim. Proszeni byli również o
szukanie natury w niezwykłych miejscach np. pomiędzy pęknięciami w betonie.
Potem zapisywali swoje obserwacje ćwicząc umiejętność budowania zdań i wyrażania swoich myśli. Kolejnym zadaniem było znalezienie darów natury i utworzenie imienia z wykorzystaniem znalezionych obiektów.
Uczniowie również praktykowali swoje zdolności kulinarne piekąc ciasteczka i tym
samym ćwiczyli umiejętność odczytywania przepisu i zapamiętywania nazw różnych miar metrycznych. Innym razem dzieciaki miały możliwość eksperymentowania z różnymi technikami rozwoju roślin poprzez rozsianie nasion rzeżuchy na papierowym ręczniku lub posadzenie fasoli w foliowym woreczku.
Możliwości kreowania edukacyjnych zajęć nieustannie poszerzają się i zmieniają w zależności od zainteresowań i potrzeb uczniów. Radość z nauczania dzieci a także możliwość wzbogacania moich pedagogicznych umiejętności wciąż trwa mimo niesprzyjających czasów.
Wychowawczyni klasy 2
Bożena Gaciąg