Żegnaj Przyjacielu. Zygmunt Cynar ( 1948.05.01 – 2018.11.15 )

Wujku, zapamiętałam Ciebie jako bardzo pozytywną osobę. Pamiętam, jak będąc 9letnia dziewczynką zostałam sama z Tobą w domu, a Twoja żona (ciocia Marysia) pojechały razem z moją mamą do sklepu. To był rok 2006. Pamiętam jak repeciłam, dosłownie jak małe dziecko, A Ty nie krzyczyłeś na mnie, tylko spokojnie mi tlumaczyleś. Ponownie widzieliśmy się na weselu Twojego syna Mateusza. Niezapomniane chwile aż do dziś. I ten uśmiech i to, że co chwilę zbierałeś mnie do tańca na parkiet. Nie tak dawno rozmawiałam z Wami przez telefon (bodajże dwa tygodnie temu) i już tak przez telefon zapraszałam Was wstepnie za rok do Polski na moje wesele. Mówiłam, że już za niedługo wyślę do Kanady kartki z zaproszeniem aby prosić Was na wesele. Jednak ciocia powiedziała…. ‘Jesteśmy bardzo chętni, ale my nie wiemy co jutro będzie, bo nie znamy dnia ani godziny…’ Pomyślałam sobie ‘Ciocia się wygłupia mówiąc tak…’ Jednak to była prawda. Nie znamy dnia ani godziny kiedy Pan Bóg po nas przyjdzie. Tak mi szkoda i bardzo przykro, że nie zobaczę się z Wujkiem na swoim weselu. Wujku! Jesteś w lepszym świecie! W świecie żywych! Dużo osób płacze teraz ze straty Ciebie, jednak czuję, że Ty jesteś przy każdej płaczącej osobie i mówisz ‘ nie płacz, jestem w świecie żywych i tam się wkrótce spotkamy’.

Byłeś dla całej Polonii w Edmonton, Calgary, Albercie, Kanadzie osoba wyjątkowa , wzorem do naśladowania, kochającym całym sercem Ojczyznę -Polskę . Wszyscy jesteśmy wstrząśnięci, że odeszła od nas tak nieoczekiwanie osoba Wielka, przykład do naśladowania dla nas wszystkich. Niech dobry Bóg przyjmie Ciebie do swego królestwa i obdarzy życiem wiecznym.