Jubileusz 30-lecia Fundacji Pomocy Dzieciom im. Magdy Tomczak
Fundacja została założona w Edmonton w r.1988 dla uczczenia pamięci Magdy Tomczak brutalnie zamordowanej w roku 1987 w wieku 14 lat. Głównym celem Fundacji jest niesienie pomocy potrzebującym dzieciom i młodzieży w leczeniu, rehabilitacji, edukacji i ich trudnej sytuacji rodzinnej.
16 czerwca 2018 r., przy wypełnionej po brzegi sali konferencyjnej Domu Polskiego w Edmonton, odbył się z tej okazji uroczysty Bankiet, na którym przekazano najserdeczniejsze gratulacje i wyrazy uznania dla wszystkich osób i organizacji, które na przestrzeni 30 lat przyczyniły się do pięknych osiągnięć Fundacji w ratowaniu życia i zdrowia dzieci na całym świecie. Wiele wyrazów uznania i życzenia dalszych, wielu sukcesów w tej, dobroczynnej działalności kierowano do Janusza Tomczaka, założyciela i prezesa Fundacji. Uroczystość zaszczycili swoja obecnością dostojni goscie w osobach: John Szumlas , Konsul Honorowy RP w Edmonton, Marek Domaradzki, Wiceprezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej i Krzysztof Jabłoński, znakomity polski pianista, mieszkający w Kanadzie.
Fundacja pomaga dzieciom w Kanadzie w Polsce i wielu innych krajach. Do jednego z największych sukcesów Fundacji należało sprowadzenie z Polski w r.1992 chorego na epilepsję chłopca Dawida Łucki, u którego ataki tej choroby powtarzały się z częstotliwością nawet do stu razy dziennie. Dzięki Fundacji Dawid został zoperowany z pełnym sukcesem w Szpitalu Uniwersyteckim w Edmonton przez zespól miejscowych lekarzy specjalistów. Dawid został całkowicie wyleczony. Fundacja pokryła koszty pobytu i leczenia Dawida w szpitalu a, także za ponowny przyjazd rodziny Łucków na pooperacyjna kontrole. Był to duży sukces Fundacji, której duże uznanie wyrażono w miejscowych mediach. Zasługą fundacji było również sprowadzenie z Polski w r.1995 dwóch neurochirurgów, których nauczono w Szpitalu Uniwersyteckim, jak przeprowadzać tego typu operacje.
Fundacja wspiera wiele inicjatyw o charakterze humanitarnym poprzez współpracę z miejscowym Szpitalem Uniwersyteckim i również ściśle współpracuje z dobroczynna organizacja „Lekarze bez Granic” Fundacja może realizować swe cele dzięki donacjom ze strony wielu organizacji, instytucji, ofiarodawców indywidualnych i wolontariuszy.
Z okazji Jubileuszu 30- lecia Janusz Tomczak w imieniu Fundacji serdecznie podziękował ofiarodawcą za dotychczasowa pomoc i wsparcie.
Ta piękna rocznica to powód do dumy i wielkiej satysfakcji dla wszystkich osób prywatnych, organizacji polonijnych i instytucji, których dotacje umożliwiają istnienie Funduszu w przywracaniu zdrowia i radości życia dzieciom i pomocy dzieciom w trudnych sytuacjach.
Ciągle żywa obecność Magdy w naszym środowisku polonijnym przejawia się poprzez piękną działalność Fundacji w ratowaniu życia i przywracania zdrowia wielu dzieciom na całym świecie.
Jej Duch pomocy innym będzie nadal działał, i to, co Fundacja zapoczątkowała i osiągnęła to tej pory będzie dalej kontynuowane i na pewno pomnażane poprzez wielu ludzi dobrej woli.
Działalność Fundacji będzie zawsze zewnętrznym wyrazem obecności Magdy, której marzeniem było zostać lekarzem dziecięcym i nieść pomoc dzieciom.
Kim była Magdalena Tomczak?
Urodziła się 10 marca 1973 roku w Lodzi. Chrzest jej odbył się w rodzinnym mieście w grudniu 1973 roku, w kościele pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, gdzie nadano jej imiona Magdaleny i Elżbiety. Mając 7 lat wyjeżdża wraz z rodzicami do Austrii, gdzie przebywa 8 miesięcy, a następnie w sierpniu 1981 przybywa do Kanady. W Edmonton uczęszczała do St. Rose Junior High School. Bardzo aktywnie – zresztą podobnie jak jej rodzice – włączała się w życie tutejszej Polonii. Była uczynna i koleżeńską. Należała do Związku Harcerstwa Polskiego, do grupy tanecznej, uczęszczała na zajęcia do Sobotniej Polskiej Szkoły im. Henryka Sienkiewicza. Była przykładną uczennica, lubianą przez znaną z wysokich wymagań p. Dyrektor Chrzanowską, grono pedagogiczne i swoich rówieśników. Brała udział w życiu parafialnym, wstępując do grupy „Dzieci Maryi” miała czas uczęszczać do szkoły muzycznej, aby śpiewać w chórze „Gloria”.
W 1985 r. świętej pamięci Prymas Polski, Kardynał Józef Glemp podczas pobytu w Edmonton udzielił jej Sakramentu Bierzmowania.
Dzień 27 października 1987 roku był pogodny, ciepły, słoneczny i nic nie zapowiadało jego niezwykłości. Magda wróciła ze szkoły i przygotowywała kolacje. Brat Jacek tym razem zrezygnował z usług szkolnego autobusu i po zajęciach szkolnych wracał do domu samotnie, pieszo. W drodze do domu został zaczepiony przez nieznanego mężczyznę, ale zdołał uciec do ojca, który pracował w garażu. Opowiedział ojcu, ze jakiś osobnik kręcił się w pobliżu i pytał o dziewczyny. Pan Tomczak wraz z synem przepatrzyli najbliższe domy, w nadziei, ze znajda mężczyznę, który może być niebezpieczny dla innych dzieci. Kiedy wrócili do garażu, usłyszeli krzyk Magdy. Ojciec z synem natychmiast wpadli do kuchni i zobaczyli okrutną scenę. Magda klęczała mocno pokaleczona, ale jeszcze przytomna, a na niej siedział okrakiem napastnik, ten sam, którego poszukiwali. Zakrwawiony długi nóż kuchenny leżał obok Magdy. Przerażenie dodało sił w walce z zaciekle broniącym się bandytą. Ojciec ściągną go z pleców córki i po walce ubezwładnił. Jacek zaszokowany widokiem tragedii na polecenie ojca zadzwonił na policje, która wkrótce nadjechała. Morderca został ujęty. Rozpoczęła się rozpaczliwa walka o uratowanie młodego życia.
Transfuzja krwi, operacja i ofiarna pomoc personelu medycznego nie były już w stanie uratować życia. Ran było wiele, ale rana aorty w okolicy szyi była rana śmiertelną. Powiadomiony o tragedii ks. Mieczysław Fidyka natychmiast pośpieszył do szpitala udzielić jej Sakramentu Chorych. Magda odeszła do wieczności w otoczeniu rodziców, brata i najbliższych przyjaciół. Ciało jej zostało złożone na cmentarzu Świętego Krzyża w Edmonton w polskiej sekcji, naprzeciw figury św. Stanisława Kostki.
We wspomnieniach swoich rówieśników zachowała się, jako prawa i wierna. Nie wstydziła się swoich przekonań religijnych, gdy na obozie harcerskim klękała każdego dnia do modlitwy, mimo uśmieszków koleżanek.
Tragiczna i męczeńska śmierć Magdy – dramat państwa Tomczaków – głęboko poruszyła nas wszystkich. Ukazała również szlachetna postawę Magdy i głęboką wiarę Jej rodziców, którzy w 15 rocznice ślubu złożyli w darze Bogu ofiarę życia swej córki.
Nikt wtedy nie przypuszczał, że Magda złoży wkrótce ofiarę swego życia i stanie się męczenniczką w obronie godności dziewczęcej.
Medalik Niepokalanej spoczął na białej trumnie otoczonej niezliczonymi tłumami dzieci, harcerzy i młodzieży ze szkol polskich i angielskich. Magda spoglądała na wszystkich z portretu uśmiechając się jak zawsze i taką pozostała w naszej pamięci.
Zygmunt Cynar – Polonia Edmonton News
