Kampania wyborcza do Parlamentu Alberty dobiega końca. Wielu z nas miało okazję obserwować debatę wyborczą liderów partii politycznych w naszej Prowincji, którzy będą powołani przez społeczeństwo do sprawowania władzy.  Zdajemy sobie sprawę, że jeśli będziemy wybierać władzę ustawodawczą i wykonawczą mamy obowiązek wybrać jak najlepszych, posiadających nie tylko naturalne zdolności do rządzenia i odpowiednie przygotowanie zawodowe, ale przede wszystkim moralność, prawe sumienie, etyczną i służebną postawę w sprawowaniu urzędu. Oni będą bowiem uchwalać ustawy i wydawać zarządzenia. Oni będą mieli powierzoną troskę o dobro społeczne.

Brak udziału w głosowaniu w wyborach do władz lokalnych, prowincjonalnych czy federalnych w naszej ojczyźnie z wyboru poprzez obojętność na sprawy społeczne, narodowe i publiczne może być powodem, że w wyborach mogą dojść do głosu i do władzy ludzie nie kierujący się w życiu interesem i dobrem ogółu. Obojętność na sprawy społeczne, narodowe i polityczne, na dobro publiczne są powodem, że w wyborach mogą dojść do głosu i do władzy ludzie bez sumienia, karierowicze, nie szanujący podstawowych praw osoby ludzkiej, małżeństwa, rodziny, Kościoła. Za ich czyny odpowiedzialni będą nie tylko ci, którzy oddali na nich głosy, ale i ci, którzy z niechęci i obojętności nie wzięli udziału w głosowaniu. Wybory stawiają nas w sytuacji, której rozwiązanie zależy od postawy całego społeczeństwa, to znaczy każdego z nas. W systemie demokratycznym każdy jest odpowiedzialny za kształt i oblicze wszystkich instytucji demokratycznych, jak : rząd, parlament. Nieraz doświadczyliśmy, że w ostatecznej decyzji wyborców liczy się nawet jeden glos. W poczuciu odpowiedzialności za budowanie instytucji demokratycznych, a w konsekwencji dobra wspólnego narodu i państwa, każdy obywatel jest zobowiązany uczestniczyć w wyborach, czyli decydować o kształcie dobra wspólnego, w którym realizuje się integralne dobro każdego człowieka. Nie uczestniczenie w wyborach jest brakiem odpowiedzialności za dobro wspólne narodu i społeczeństwa. Na dobro wspólne składa się miedzy innymi dobro wszystkich grup społecznych, zwłaszcza rodziny, jako najbardziej podstawowej komórki społecznej. Uwzględnić tu trzeba np. zabezpieczenie opieki zdrowotnej i należytego poziomu oświaty . Na dobro wspólne składa się przeciwdziałanie tworzeniu się uprzywilejowanych grup społecznych, udostępnienie dóbr i usług kulturalnych jak największej liczbie obywateli, czuwanie nad tym, aby osiągnięty dobrobyt służył nie tylko obecnemu pokoleniu, lecz by uwzględniał także perspektywy przyszłości. Odpowiedzialne uczestnictwo w wyborach jest jednym z istotnych etapów jego realizacji.

Nasza niezdolność posiadania w Parlamencie Prowincjonalnym czy Federalnym więcej deputowanych polskiego pochodzenia jest wyraźnym odbiciem braku zaangażowania naszych Rodaków w życie polityczne naszej Prowincji, i może w całej Kanadzie. Tutaj jesteśmy daleko w tyle za innymi grupami etnicznymi, nawet tymi mniejszymi liczebnie. Do tego należy dodać, że ciągle zbyt niska jest frekwencja wyborcza naszej braci polonijnej w Kanadzie.

Więcej deputowanych polskiego pochodzenia w organach administracji państwowej to reprezentowanie Polonii we wszystkich dziedzinach życia politycznego i społecznego, kreowanie jak najlepszego wizerunku Polaka na tle wielokulturowego społeczeństwa kanadyjskiego, szeroko pojęta edukacja ze szczególnym podkreśleniem głoszenia prawdy historycznej o Polsce, promowanie Polski jako partnera handlowego, naukowego czy popularyzowanie polskiej turystyki, organizowanie życia kulturalnego. Im więcej nasza grupa etniczna będzie mieć deputowanych, którzy staną w obronie naszych iteresow, tym silniejsze będą nasze pozytywne wpływy na wszystkie dziedziny życia w tym kraju, i w tej Prowincji.

Jako znacząca grupa etniczna w Albercie gremialnie udajmy się 5 maja do lokali wyborczych, aby dokonać coś pozytywnego i wartościowego, w trosce o  wszystkich mieszkańców tej pięknej Prowincji.

Z. Cynar – Polonia Edmonton News

10 kwietnia 2015 r., w piątą rocznicę katastrofy smoleńskiej, kościół Matki Bożej Królowej Polski w Edmonton był miejscem, gdzie odsłonięto i poświecono tablicę upamiętniającą ofiary zbrodni katyńskiej i katastrofy smoleńskiej, oddając tym samym hołd wiernym synom narodu polskiego.

Odsłonięcie tablicy poprzedziła koncelebrowana Msza św.  odprawiona przez  księdza proboszcza Romana Majka oraz księdza Macieja Ługowskiego.

„Tablica jest symbolem polskiej rany, która nie zabliźni się tak długo, jak nie będzie tego podejścia w duchu prawdy, serdecznej miłości i troski w oddawaniu sprawiedliwości tym, którzy dali  życie i cierpienie” – mówił podczas okolicznościowej homilii ks. Majek.

Uroczystego odsłonięcia tablicy dokonał p. Robert Dworkowski – opiekun i ojciec chrzestny tej tablicy pamiatkowej.

Projektantem i wykonawcą tablicy jest nasz lokalny artysta – rzeźbiarz p. Bruno Stasiak.

Po ceremonii odslonięcia tablicy wszystkich obecnych na uroczystości zaproszono na poczęstunek.

Z. Cynar – Polonia Edmonton News.

IMG_3944

IMG_3945

IMG_3947

IMG_3951

IMG_3960

IMG_3970

IMG_3972

IMG_3973

IMG_3978

IMG_3980

IMG_3983

IMG_3983a

IMG_3984

Jubileusz szkoły jest okazją do wspomnień, okazją do wyrażenia wdzięczności wszystkim, którzy przyczynili się do jej powstania i rozbudowy. Jubileusz 30–lecia  to bardzo ważna chwila dla całej edmontonskiej Polonii, bo to co my tutaj osiągnęliśmy nie udało się żadnemu miastu i żadnej innej szkole w Ameryce Północnej.

Polonia w Edmonton może być dumna z tego, że znajduje się tutaj jedyna na kontynencie północno-amerykańskim Polska Placówka Oświatowa utrzymywana z funduszy publicznych w katolickim systemie edukacyjnym, gdzie nasze dzieci mogą osiągnąć idealną dwujęzyczność i wartości kraju pochodzenia – Polski.

W czasie swojej drugiej pielgrzymki do Ojczyzny w czerwcu 1983 roku Jan Paweł II wypowiedział w Warszawie te słowa “Każde prawdziwe dobro mojej Ojczyzny będę nadal uważał za moje dobro, tak jakbym nadal mieszkał na tej ziemi, a może nawet bardziej jeszcze z racji oddalenia”. W innym miejscu mówiąc do emigrantów Jan Paweł II powiedział “Jesteśmy Polakami i nigdy swojej polskości się nie wypieramy, wręcz przeciwnie, staramy się być orędownikami tej polskości i gorąco strzeżemy prawdziwie polskich tradycji, wiary, czci i honoru”. Myśli wypowiedziane przez Papieża były myślami wielu Polaków, którzy z różnych powodów musieli opuścić swoją Ojczyznę, jednak poza granicami kraju ojczystego zachowali wartości narodowe, o które nasz Wielki Rodak zawsze wyrażał swą troskę i może niejednokrotnie niepokój. Dlatego każde słowo św. Jana Pawła II powinno być traktowane jako skarb i jako wezwanie. Nigdy przedtem nie mieliśmy możliwości usłyszeć jednego potężnego głosu, który mógłby być słyszany przez wszystkich Polaków w Kraju i poza jego granicami.

Pomysł utworzenia kanadyjsko-polskiego programu nauczania w Edmonton był odpowiedzią na wezwanie Papieża-Polaka. Pomysł kształcenia młodzieży polonijnej w języku polskim i angielskim powstał dużo wcześniej, ale do aktywnego działania przystąpiono dopiero w roku 1981, po przybyciu do Edmonton znacznej liczby polskich emigrantów. Pierwsze rozmowy na ten temat odbywały się podczas prywatnych spotkań.

Propozycja utworzenia szkoły angielsko-polskiej została przedstawiona w czasie uroczystości rocznicy Niepodległości Polski, w dniu 11 listopada 1981 w Domu Polskim. Prof. Karol Krótki w swym okolicznościowym przemówieniu podkreślił ważność zachowania języka polskiego w Albercie. Na tej uroczystości obecny był również Minister Szkolnictwa w Prowincji Alberta – pan David King, który powiedział, że jeśli społeczność polonijna przedstawi odpowiednie propozycje odnośnie szkoły dwujęzycznej to ministerstwo ustosunkuje się do nich pozytywnie.

Wiosną 1982 roku odbyło się pierwsze spotkanie nauczycieli zainteresowanych w tworzeniu polskiej szkoły pod przewodnictwem pełnej energii i entuzjazmu pani Marii Ziemkiewicz-Sava. Głównym celem tej grupy było pozyskanie rodziców i środowiska dla koncepcji nowej szkoły. W lipcu 1983 roku na zebraniu Towarzystwa Kultury Polskiej został utworzony Komitet Młodzieży i Języka Polskiego, którego głównym zadaniem było zorganizowanie szkoły z programem kanadyjsko–polskim. Przewodniczącą Komitetu została Maria Ziemkiewicz-Sava. Najważniejszym zadaniem Komitetu było uzyskanie odpowiedniej liczby uczniów i przekonanie środowiska polonijnego o potrzebie utworzenia szkoły całotygodniowej w pełnym wymiarze godzin. Trudnym zadaniem było przełamywanie wszelkich niechęci i niewiary w możliwość osiągnięcia tego celu, oraz pozyskiwanie przyjaciół na zebraniach organizacji polonijnych, w Polskim Radiu i w kościele. Od samego początku duże zrozumienie i poparcie wyrażał ówczesny prezes KPK, Okręg Alberta, pan dr Leszek Ignasiak. Duże poparcie i pomoc udzieliła Federacja Polek z prezesem panią Zofią Wójcicką oraz jej mąż pan dr Henryk Wójcicki. Wiele serca i zaangażowania włożyły osoby prywatne: państwo Maria i Aleksander Romanko i ś. p.  pani Jadwiga Pierzchajło, oraz wielu, wielu innych. Dzięki pomocy i życzliwości nie żyjącego już s. p.  ks. Szyndzielorza wiele zebrań informacyjno – wyjaśniających odbyło się w sali pod kościołem. Po niezwykle żmudnej pracy Komitetu na liście kandydatów do klas od 0 do 5, znalazło się 90 dzieci. Był to pierwszy, ważny krok do przodu, ponieważ posługując się listą uczniów można było podjąć rozmowy z władzami szkolnymi w Edmonton.

Komitet Młodzieży i Języka Polskiego w dalszym ciągu aktywnie działał i w listopadzie 1983 roku opracował obszerny Biuletyn Informacyjny o proponowanej szkole angielsko–polskiej a następnie powołał Komitet Organizacyjny. W składzie tego komitetu znalazło się wiele osób, które poświęciły niezliczoną ilość godzin na realizowanie pomysłu utworzenia dwujęzycznego programu nauczania.

Osoby te zasługują na najwyższe słowa uznania i wdzięczność. Wypada wymienić chociaż kilka osób, które wykazały niezwykłą inicjatywę.  Wśród nich był pan Prof. Lech Włodarski, inicjator pomysłu, panowie: Prof. Karol Krótki i Prof. Peter Rolland (nie Polak) oraz pani Teresa Szlamp-Fryga, jako negocjatorzy z rządem Alberty.

Jednym z najtrudniejszych problemów do rozwiązania przez Komitet Organizacyjny był dowóz dzieci do szkoły. Najpierw trzeba było na podstawie planu miasta i adresów zamieszkania przyszłych uczniów ustalić trasy autobusów szkolnych, jak również obliczyć związane z transportem koszty.

Gdy wszystko było już zapięte na przysłowiowy ostatni guzik, w dalszym ciągu nie było zgody Ministerstwa Szkolnictwa na otwarcie szkoły. Organizatorzy uważali, że możliwe będzie otwarcie szkoły w dniu 1-go września 1984 roku. Gdy starania jeszcze ciągle trwały, kanadyjskie media zaczęły entuzjastycznie donosić o planowanej wizycie Ojca Świętego w Kanadzie. Zapowiedź przyjazdu Jana Pawła II do Edmonton, we wrześniu 1984 roku poruszyła całe katolickie społeczeństwo, a szczególnie Polaków.

Zadawano sobie pytania; jak uczcić przybycie Papieża Polaka do Edmonton. Wtedy zrodziła się myśl nadania tworzącemu się angielsko–polskiemu programowi nauczania imienia naszego Wielkiego Rodaka. Zainspirowany tym pomysłem Komitet Organizacyjny szkoły zaproponował władzom szkolnym, żeby nadać nowej szkole angielsko–polskiej imię Jana Pawła II. W tych szczególnych okolicznościach Minister Szkolnictwa Prowincji Alberta pan David King w swoim liście z dnia 18 lipca 1984 roku do Komitetu Organizacyjnego wyraził zgodę „to establish a Polish – Bilingual Program for September 1984.”

Po ogłoszeniu tej wiadomości, wśród rodziców, uczniów i nauczycieli zapanowała olbrzymia radość. Po dwuletnich niezwykle trudnych staraniach będzie można oznajmić Ojcu Świętemu, że właśnie tutaj, tak daleko od ojczyzny, powstała całotygodniowa szkoła angielsko–polska Jego imienia. Szkoła, która na pewno urzeczywistni Jego troskę i wezwanie, aby nie odrywać się od swoich korzeni, z których wyrośliśmy oraz wezwanie do przekazywania dziedzictwa naszej 1000-letniej kultury i chrześcijaństwa.

Wiadomość o utworzeniu szkoły angielsko-polskiej w Edmonton Jego imienia była dla naszego Dostojnego Gościa najlepszym prezentem jaki mogła zgotować edmontońska Polonia. Uszczęśliwiony tym faktem, Ojciec Święty udzielił swego specjalnego Apostolskiego Błogosławieństwa gronu nauczycielskiemu i uczniom jak również organizatorom i dobroczyńcom, którzy przyczynili się do utworzenia tego pierwszego kanadyjsko-polskiego programu nauczania. Oryginalny dokument Papieskiego Błogosławieństwa, z własnoręcznym podpisem Papieża,  jest wystawiony w specjalnej gablocie przy głównym wejściu do szkoły.

Oficjalna uroczystość otwarcia szkoły z udziałem władz szkolnych, przedstawicieli KPK Okręg Alberta, organizacji polonijnych, rodziców i organizatorów odbyła sie 13 października 1984 w budynku szkoły świętego Alfonsa. Było to wydarzenie o wielkim znaczeniu, które można uznać za jedno z największych osiągnięć w 100 letniej historii Polonii w Albercie.

Po wielu latach swego istnienia szkoła im. św. Jana Pawła II wyrobiła sobie doskonałą opinię w środowisku edmontońskim. Wysokie kwalifikacje nauczycieli oraz dobre wyposażenie laboratoriów szkolnych pozwalają uczniom osiągać w nauce najlepsze wyniki. Wielu absolwentów szkoły z powodzeniem kontynuuje naukę na uniwersytecie.

Od rodziców i od poparcia calej Polonii zależy czy dotychczasowy wysiłek będzie można pomnażać. Autobusy szkolne są w stanie dowozić dzieci z każdego miejsca w Edmonton. Tutaj w stolicy Alberty wszyscy polscy rodzice mają możliwość posyłania swych dzieci do szkoły, która jest jedyną w swoim rodzaju na kontynencie amerykańskim, która może kształtować solidne fundamenty wiary i polskości naszej młodzieży polonijnej.

Trzydzieści  lat, to niedługa historia, jednak daje wiele powodów do dumy i radości, bo ta piękna idea, która zrodziła się w szlachetnych sercach wielu ludzi zaowocowała w daniu  naszym dzieciom największego skarbu. Ta wyjątkowa placówka oświatowa na kontynencie amerykańskim jest miejscem edukacji, wiary i polskości.

Uroczysty Bankiet z okazji Jubileuszu 30-lecia będzie okazją do podziękowania wszystkim za pracę i poświecenie na rzecz młodego pokolenia, które w swoim życiu będzie kierowało się wartościami godnymi uznania i szacunku.

Z. Cynar – Polonia Edmonton News

Ponizej: Wydarzenia szkolne przedstawione na niektorych fotografiach.

szkola1

szkola2

szkola4

szkola5

szkola6

szkola7

szkola8

szkola9

szkola10

szkola11

szkola12

szkola13

szkola14

szkola15

szkola16

szkola17

szkola18

szkola19

szkola20

szkola21

szkola22

szkola23

szkola24

szkola25

Każde święto, a wiec i Zmartwychwstanie Chrystusa Pana naród Polski z wielkim kultem od wieków obchodzi na całym świecie. Wielkanocne Świecenie Pokarmów już po raz 25 odbyło się w parafii pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski w Edmonton , która w tym roku świętuje srebrny jubileusz w służbie Bogu i Polonii.

IMG_3880

IMG_3881

IMG_3882

IMG_3886

IMG_3887

IMG_3889

IMG_3889a

IMG_3895

IMG_3897

IMG_3903

IMG_3904

IMG_3906

IMG_3908

IMG_3914

IMG_3927

Dziś Niedziela Palmowa, która w liturgii kościoła katolickiego jest pamiątką wjazdu Chrystusa do Jerozolimy, dokąd przybył wraz z uczniami na wiosenne Święto Paschy. Do dziś w tym dniu powszechnie święci się palmy, na pamiątkę gałęzi palmowych, które witający lud rzucał przed Jezusem wjeżdżającym na ośle do miasta. Palma to symbol męczeńskiej śmierci, ale i triumfu Jezusa.

Niedziela Palmowa poprzedza, Święta Wielkanocne i rozpoczyna Wielki Tydzień. Według obrzędów katolickich tego dnia wierni przynoszą do kościoła palemki, symbol odradzającego się życia. Palemki zdobione są baziami i kwiatami z bibuły. W naszym rodzinnym kraju tradycyjne palmy wielkanocne przygotowuje się z gałązek wierzby, która w symbolice kościoła jest znakiem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy. Obok wierzby używano również gałązek malin i porzeczek. Ścinano je w Środę Popielcową i przechowywano w naczyniu z wodą, aby puściły pąki na Niedzielę Palmową. W trzpień palmy wplatano również, barwinek, borówkę, cis, widłak. Palma góralska wykonana jest z pęku witek wierzbowych, wiklinowych lub leszczynowych. Zakończona jest elementem dekoracyjnym, przeważnie z bazi, jedliny, bibułkowych barwnych kwiatów i wstążek.Wierzba w tradycji ludowej od dawna pojmowana była jako nosicielka życia, odradzającego się życia na wiosnę.

Poświęcone palmy miały zastosowanie w wielu dziedzinach życia gospodarskiego, wierzono w ich funkcje ochronne. Wystawiona w czasie burzy w oknie, zatknięta na polu, miała chronić przed piorunem, pożarem. Wierzono, że może przepędzić burzę, ochroni przed gradobiciem, czy też inną klęską żywiołową. Z wyjętych z palmy wierzbowych witek robiono też krzyżyki, które zatykano w czterech rogach pól miały je chronić i powodować obfitość urodzaju.

W Polsce Niedziela Palowa obchodzona jest wyjątkowo uroczyście w gminie Łyse, na Kurpiach, gdzie ściąga rokrocznie tysiące ludzi, którzy chcą uczestniczyć nie tylko w uroczystej Mszy Św. ale i zobaczyć wspaniałe palmy kurpiowskie, o których mówi się już nie tylko w Polsce. Tego dnia na Kurpie dociera też mnóstwo turystów, nie tylko z Polski. Jest to okazja nie tylko do obejrzenia i zakupu palem, ale i podziwiania kurpiowskich strojów ludowych, posłuchania muzyki i obejrzenia tańców, jak i zakupu regionalnych pamiątek.

Po Mszy św. w kościele MBKP odbyła się tradycyjna wyprzedaż świątecznych wypieków przygotowanych przez panie z Sodalicji Różańcowej.

Naród Polski, jak żaden inny na świecie, od wieków obchodzi uroczyście wszystkie obrzędy i wierzenia Wielkiego Tygodnia i Zmartwychwstania Pańskiego.

1

2

3

3a

4

4a

5

6

7

Początki Parafii.

Pierwsza Msza Święta w nowo zakupionym kościele od “Southside Pentecostal Assembly”  została odprawiona 5 listopada 1989 roku, ale jeszcze przez kilka tygodni trzeba było dzielić świątynię z zielonoświątkowcami. Prowizoryczny ołtarz ustawiono na podium, które służyło chórowi poprzednich właścicieli. Na tylnej ścianie za ołtarzem wisiał obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Przystosowanie wnętrza budynku do potrzeb kościoła katolickiego pochłonęło sporo wysiłku i pieniędzy. Zaangażowanie i ofiarność parafian była godna podziwu. Po kilku  miesiącach wyłoniło się nowe prezbiterium – jasno oświetlone, symbolizujące Drogę Zbawienia przez Krzyż. W marcu 1990 roku arcybiskup Edmontonu Joseph MacNeil powierzył funkcję prowadzenia parafii księdzu Mieczysławowi Fidyce. 21 października 1990 odbyło się uroczyste poświęcenie kościoła przez arcybiskupa Josepha MacNeila. Wielu parafian podczas tej uroczystości nie ukrywało łez radości. Po kilku latach starań, wbrew narzekaniom malkontentów okazało się, że jednak można osiągnąć upragniony cel. Arcybiskup Joseph MacNeil mianował w 1991 r. ks. Mieczysława Fidykę pierwszym proboszczem tej nowej parafii pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski. Nieco później w pracy w parafii ks. Fidyce zaczął pomagać będący już na emeryturze ksiądz Jan Sajewicz, OMI. Pracował w parafii aż do śmierci w roku 1994. Po konsekracji kościoła, parafia zaczęła się dynamicznie rozwijać. Powstały nowe  organizacje jak: Towarzystwo Żywego Różańca, Ruch Rodzin Nazaretańskich i nieco później Koło Przyjaciół Misji. Zaczęła się katechizacja młodzieży. Wielu parafian włączyło się do pracy z młodzieżą. Jednym z nich był pan Romuald Bobkowski,  utalentowany muzyk. Młodych parafian z utworzonego zespołu “Alleluja” z wielką pasją uczył grać na gitarze oraz śpiewać. Dziecięcy chór “Hosanna” prowadziła pani Stefania Śliwińska. Powstał również chór parafialny “Salve Regina” pod opieką pani Barbary Pruskiej. Państwo Surmaczowie swoim śpiewem przy akompaniamencie gitary ubogacali liturgie Mszy świętych.

Młodzież wzbogaciła życie duchowe parafii. Wielu młodych parafian brało udział w festiwalach piosenki i muzyki sakralnej. Jednym z nich był zespół “Magnifcat”, który między innymi reprezentował parafię na festiwalu “Sacrosong” w Toronto. Już na pierwszym Festiwalu Muzyki i Pieśni Sakralnej, dedykowanym Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II w rocznicę Jego wyboru na Papieża, który odbył się 14 października 1990 roku w kościele Matki Bożej Królowej Pokoju w Calgary, zespół “Magnificat” zdobył nagrodę publiczności. Nagrania piosenek sakralnych “Magnificatu” trafiły również na fale radiowe “Godziny Różańcowej Ojca Justyna” nadawanej z Buffalo w USA.

24 października 1993 r. w kościele odbył się wielki festiwal pieśni religijnej “Tobie, Maryjo, śpiewamy”. Pod tym hasłem dwanaście chórów z różnych parafii w Edmonton czciło Matkę Bożą – Królową Różańca Św.  Ks. Fidyka otwierając Festiwal wyraził radość, że śpiew- podwójną modlitwą – zgromadził tak wiele zespołów i słuchaczy.

Ksiądz proboszcz był zawsze tam, gdzie swoją obecnością mógł młodzież inspirować i zachęcać do aktywnego udziału z życiu parafii. Osobowością i zdolnościami organizacyjnymi zjednał sobie wielu ludzi. Wśród nich również wielu nowych emigrantów. Kościół stał się miejscem, gdzie ludzie mogli się wzajemnie poznać i nawiązywać trwałe przyjaźnie. Starsi emigranci pomagali nowym emigrantom w znalezieniu pracy, i w przystosowaniu się do nowych warunków życiowych. Parafię odwiedzało wielu dostojnych gości, nie tylko duchownych. Krzysztof Krawczyk w czasie pobytu w Edmonton w roku 1995 podczas Mszy św. zaśpiewał pieśń religijną.

Wielu ludzi aktywnie włączało się do pracy społecznej oferując swe umiejętności i talenty. Jednym z nich był Bruno Stasiak, osoba z nowej emigracji, który wykonał rzeźbę Chrystusa na krzyżu, i w imieniu swej rodziny przekazał ten dar Parafii. Dar pana Stasiaka był wspaniałym prezentem  na święta Bożego Narodzenia w 1990 r.

Artystycznie wykonana Droga Krzyżowa, znajdująca się na bocznych ścianach kościoła została ufundowana przez pana Roberta Bobra. Kolekcja lalek w polskich strojach narodowych i regionalnych w dolnej części kościoła, to dar ś. p. Państwa Białowąs.

Mariann Sheptycki, życzliwa i pomocna z zamiłowaniem prowadziła Biuro Parafialne. Dla Mariann określone godziny urzędowania nie miały znaczenia, była tam zawsze, kiedy zachodziła taka potrzeba. Pierwszym organistą był Jurek Cieślik. Jurek przez wiele lat pełni tę funkcję z największym oddaniem do dnia dzisiejszego.

Towarzystwo Żywego Różańca pod przewodnictwem pani Jadwigi Łukomskiej a obecnie pani Mili Batowskiej  zaczęło odgrywać ważną rolę w działalności charytatywnej parafii, udzielając pomocy ludziom, których skrzywdził los. Towarzystwu należy się wdzięczność za wyposażenie i modernizację kuchni w dolnej części kościoła, jak również opiekę nad sprzętem liturgicznym.

Działalność Koła Przyjaciół Misji pod troskliwą opieką ś.p. Ireny Kosteckiej a obecnie pani Elżbiety Banach rozsławia imię tej parafii niemal na wszystkie kontynenty. Nieustannie wspiera misje nie tylko finansowo, ale również modlitwą.

25 lat Polskiej Parafii Matki Bożej Królowej Polski w Edmonton, to historia sukcesu nie tylko jej założycieli i parafian, lecz sukcesu całej edmontońskiej Polonii, tej starszej i nowej emigracji. W organizowaniu nowej parafii było zaangażowanych wiele osób, setki ludzi, w tym całe rodziny, których nie sposób wymienić. Wszyscy włożyli znaczący wkład w miarę swoich możliwości, do których z okazji tego Wspaniałego Jubileuszu  płyną słowa – dziękujemy i gratulujemy.

Zygmunt Cynar – Polonia Edmonton News

P.S. Główne uroczystości jubileuszu parafii zaplanowano na 3 maja 2015 r.

1

2

3

4

5

6

7

Bialowas

Stasiak

Zespol_Magnificat_i_panst.Surmaczowie_rok_1990

IMG_3876

IMG_3878

Bialowas3

W dniach 23 i 24.03.2015 r. Konsulat Generalny RP w Vancouver przeprowadził w Edmonton dyżur paszportowy w celu zebrania wniosków o wydanie paszportu polskiego od obywateli polskich zamieszkałych w Edmonton i Północnej Albercie. Dyżur miał miejsce w siedzibie Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Domu Polskim. Zainteresowanie dyżurem było wyjątkowo duże. W ciągu 2 dni dyżuru przyjęto około 85 zainteresowanych osób. Dyżury paszportowe organizuje pan John Szumlas, Konsul Honorowy RP w Edmonton i pani Maria Szymocha, Kierowniczka Biura. Konsulat Generalny RP w Vancouver reprezentował  pan Marcin Trzciński, Wicekonsul do spraw paszportowo-wizowych. Obecność wicekonsula wynika z konieczności elektronicznego pobierania odcisków palców. Obywatele Polski zamieszkali w Albercie nie muszą wybierać się w kosztowną podróż do Polski czy Vancouver w celu wyrobienia nowego biometrycznego paszportu. Taka możliwość jest w Calgary i w Edmonton. Następny dyżur paszportowy planowany jest na lipiec 2015 r. Rezerwacje będzie  prowadził Konsulat Generalny RP w Vancouver tylko poprzez stronę internetową    http://www.vancouver.msz.gov.pl  po ogłoszeniu planowanego dyżuru. Konsulat prosi o zapoznanie się z informacją paszportową celem okazania wszystkich niezbędnych dokumentów podczas składania wniosku. Niekompletne wnioski nie będą  przyjmowane. W przypadku pytań lub problemów z przeslaniem zgłoszenia (np. brak nr PESEL) prosimy o kontakt bezpośrednio z

Konsulatem Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej w Vancouver:

1177 West Hastings Street, Suite 1600 (16 piętro)

Vancouver, BC, V6E 2K3

Tel: +1 (604) 688-4730; +1 (604) 688-3530

Fax: +1 (604) 688-3537

E-mail: vancouver.legal@msz.gov.pl

Rezerwacje osobiste i telefoniczne nie będą przyjmowane..

Z. Cynar – Polonia Edmonton News

Na zdjęciu od lewej: pani Apolonia Śliwińska, pan John Szumlas i pan Marcin Trzciński. Nieobecna na zdjęciu: pani Maria Szymocha.