W niedzielę 8 listopada 2015 r. w Domu Polskim odbyła się uroczysta akademia z okazji 97 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości, zorganizowana przez Kongres Polonii Kanadyjskiej, Okręg Alberta z dużym udziałem młodzieży i rodziców. Na akademię przybyli liderzy organizacji polonijnych, księża i siostry zakonne z polskich parafii oraz kombatanci. Wśród dostojnych gości byli: John Szumlas, Konsul Honorowy RP w Edmonton i Janusz Tomczak, Prezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej, Okręg Alberta.

Po odśpiewaniu hymnów narodowych Polski i Kanady przez Chór Polonia pod dyrekcją Oksany Ostashevskiej minutą ciszy uczczono pamięć poległych w walce o wolność i niepodległość. Inwokację wygłosił ks. Andrzej Sowa, Proboszcz z parafii Różańca Świętego. Chór Polonia odśpiewał pieśń Gaude Mater Polonia. Chórowi akompaniował pianista Mikołaj Warszyński.

Piotr Kubiczek przedstawił głównego mówcę tegorocznej akademii, którym była Katarzyna Mrówka. Kasia urodziła się i wychowała w Edmonton. W czasie studiów na Uniwersytecie Alberty prowadziła aktywną działalność w Klubie Studentów Polskich. Brala udział w wielu międzynarodowych imprezach młodzieżowych jak np. „Polska w Górach Skalistych 2008” i konferencjach „Quo Vadis” Obecnie jest członkiem założycielem Klubu Towarzyskiego Polonia. Czlonkini zarządu organizacji „Poland in the Rockies” która skupia w swoich szeregach młodych polonijnych profesjonalistów. Pracuje jako nauczycielka biologii i nauki o społeczeństwie.

W bogatej części artystycznej wystąpiły dzieci z Polskiej Szkoły Sobotniej im. Henryka Sienkiewicza pod kierownictwem Krystyny Dembowskiej. Występ uczniów podbił serca publiczności, która nagrodziła młodych wykonawców gromkimi oklaskami.

Na zakończenie części artystycznej wystąpił zespól taneczny „Polonez” przedstawiając polskie tańce regionalne. Nad prawidłową realizacją programu akademii czuwali konferansjerzy: Ewa Miles-Dixon i Piotr Kubiczek.

Ewa Miles-Dixon w imieniu organizatorów podziękowała wszystkim za liczny udział w tej uroczystości.

Po akademii Zarząd KPK OA i Komitet Rodzicielski Szkoły im. Henryka Sienkiewicza zaprosili wszystkich uczestników akademii na kawę i poczęstunek

Z. Cynar – Polonia Edmonton News

IMG_0030

IMG_0032

IMG_0036

IMG_0038

IMG_0040

IMG_0042

IMG_0044

IMG_0056

IMG_0062

IMG_0063

IMG_0064

IMG_0066

IMG_0067

IMG_0069

IMG_0070

IMG_0071

IMG_0073

IMG_0078

IMG_0079

IMG_0095

IMG_0097

Kasia Mrówka była główną mówczynią podczas akademii z okazji Święta Niepodleglości w dniu 8 listopada 2015 r. w Domu Polskim w Edmonton.

Witam serdecznie. Bardzo dziękuję za zaproszenie, a tym samym za możliwość pokazania perspektywy mojego pokolenia, czyli tej trochę młodszej Polonii.

Moi rodzice przyjechali do Kanady około 30 lat temu. Troszeczkę ponad 18 lat temu urodziłam się ja, tu w Edmonton. W organizacjach polonijnych i w polskim kościele działam odkąd pamiętam. Było to dla mnie zawsze bardzo naturalne. Dlatego, gdy któregoś dnia, moi kanadyjscy przyjaciele zapytali mnie, dlaczego wciąż jestem tak bardzo zaangażowana w działania dla Polonii, to się nad tym głębiej zastanowiłam.

Pierwsza moja reakcja było oczywiście poczucie wielkiej dumy z mojego polskiego pochodzenia. Idąc dalej, uświadomiłam sobie także, jak ważna jest dla mnie historia Polski. Przecież to moi przodkowie walczyli o wielkie zmiany w swoim kraju, które miały wpływ nie tylko na Polskę, ale całą Europe, a nawet na świat. To dzięki nim, możemy dzisiaj w pokoju i wolności celebrować takie święta, jak właśnie Święto Niepodległości. Tak wielu ludzi walczyło i oddało swoje życie, żebyśmy teraz mogli tutaj być. To jest właśnie ten rodzaj dumy, która jest we mnie i której nikt nie może mi odebrać. A w takie dni jak ten, tym mocniej sobie to uświadamiam.
Bardzo często jak rozmawiam z moimi Kanadyjskimi przyjaciółmi, to zauważają że wiem dużo więcej o historii mojej rodziny i o historii Polski, niż oni wiedzą o swoich przodkach, czy nawet o historii Kanady. Dla niektórych jest to być może mała różnica, ale dla mnie jest to bardzo ważne. Bo to jest właśnie ten jeden z elementów, który wyróżnia Polaków – dbałość o dziedzictwo i pamięć o przodkach.
Również w historii można odnaleźć kolejną cechę, która nas wyróżnia, czyli wytrwałość i nie poddawanie się. Niedawno wraz z przyjaciółmi z organizacji Poland in the Rockies, organizowaliśmy wydarzenie poświęcone Polskim himalaistom. W filmie “Art of Freedom”, który tam przedstawialiśmy, oprócz postaci polskich himalaistów, pokazane były opinie innych wspinaczy z całego świata o Polakach. Wszyscy podziwiali w nich ich wytrzymałość, determinację i pomysłowość. Zatem nie tylko w mojej opinii, są to cechy z których słyną Polacy. I jak się okazuje, są one przekazywane z pokolenia na pokolenie. Nie muszę daleko szukać. Sama widzę, jak bardzo moi rodzice potrzebowali tych cech w tak trudnych momentach jak emigracja. I to nie blisko, bo na drugi koniec świata, do Kanady. Musieli sobie poradzić bez znajomości języka, kultury, a nawet świadomości, jak bardzo w Kanadzie potrafi być zimno. Oni przetrwali te trudności żeby swoim dzieciom, czyli mojej siostrze i mnie, zapewnić najlepsze możliwe warunki do życia i rozwoju. Właśnie tymi wartościami rodzinnymi wraz z Polskością, które przekazali mi rodzice, chciałabym się dzielić. Dlatego tak aktywnie angażuje się w organizacje Polonijne. Dla mnie jest to jeden ze sposobów przekazywania tych wartości, które wyniosłam z domu, a które są dla mnie tak ważne. Bardzo zależy mi, żeby moje dzieci, a potem też i wnuki miały dostęp do Polskiej szkoły, do harcerstwa, do grup tanecznych. Do wszystkich tych niesamowitych organizacji, które kultywują tradycje, tłumaczą historię, a może przede wszystkim dają szanse poznania przyjaciół na cale życie. Ludzi, którzy mieli podobne wychowanie do mnie i mają podobną mentalność. Rozumieją na przykład dlaczego w Polskim domu jak gość przychodzi to od razu sadzą go przy stole i wyjmuje się wszystko co ma się najlepszego w lodówce. Albo dlaczego idąc do kogoś w odwiedziny zawsze ma się dla niego jakiś mały prezent. Albo też dlaczego wychodząc, żegnamy się z gospodarzami kilka razy i jeszcze stoimy w przedpokoju przez kolejne poł godziny omawiając różne tematy… To są tylko niektóre cechy, które wyróżniają mnie w Kanadzie i świadczą o mojej Polskości. Dużo wiem o Polsce, mam przyjaciół Polaków, mowie po polsku, interesuje się tym co się dzieje w Polsce, ale jak jadę do Polski nie czuję się tam jak u siebie… Moj język polski rożni się od tego, którego używają moi rówieśnicy. Są ta bardzo małe różnice, ale oni słyszą je od razu. Odczuwam także pewne różnice kulturowe. Te wyjazdy do Polski uświadamiają mi że ta Polska z opowieści moich rodziców, jednak rożni się od tej, która jest teraz. To budzi we mnie chęć poznania tej nowoczesnej Polski, tego kraju dynamicznie rozwijającej się nauki i kultury. Dlatego też staram się jeździć do Polski regularnie, a nawet przez kilka lat tam studiowałam. Te wyjazdy uświadamiają mi jeszcze jedną, bardzo ważną rzecz.

Uświadamiają mi jak wiele społeczeństwo kanadyjskie może zyskać z naszej Polskiej kultury i doświadczeń. Skoro czuję się Kanadyjką, wiem że mogę mieć realny wpływ na te zmiany. Staram się to robić małymi kroczkami. Jestem nauczycielką i na co dzień próbuję w moich uczniach obudzić tę pasję, kreatywność i determinację, którą widzę w moich Polskich rówieśnikach. Wydaje mi się, że może ten mój mały wpływ w perspektywie czasu może zrobić dużą różnicę.

Dziekuję

Żaden inny miesiąc w kalendarzu nie nasuwa nam tyle wspomnień, co szary, jesienny listopad. Przyroda w opadających liściach drzew przypomina nam o przemijaniu, również naszego życia. Utarło się przekonanie, że listopad jest smutnym miesiącem. Jest to miesiąc pamięci o naszych zmarłych. Dla wierzących to czas szczególnej zadumy nad sensem i celem własnego życia. Śmierć nie ominie nikogo. Przejdźmy się po cmentarzach. Przeczytajmy napisy na nagrobkach. Niemowlę, mężczyzna, kobieta, starzec, bogaty i biedny – każdy umrzeć musi. Umierają osoby, z którymi jesteśmy bardzo blisko związani; z którymi nie tylko się przyjaźnimy, ale których kochamy. Z myśli o śmierci wypływają doniosłe prawdy życiowe. Pierwsza z tych prawd, to pewnik, że wszystko co stworzone przemija, że prawo życia doczesnego jest zarazem nieubłagalnym prawem śmierci. Druga prawda, wypływająca z myśli o śmierci, to przeświadczenie o tym , że nie mamy tutaj miejsca trwającego wiecznie. Chociaż byśmy dożyli stu lat, stając u schyłku życia, dziwić się będziemy, że przeminęło jak sen. Śmierć wydaje się dla nas czymś bardzo odległym i jakby nas nie dotyczyła, choć zarazem wiemy, ze każdego dnia grozi nam choroba, wypadek a nawet koniec życia. Mimo tego myślimy o życiu, nie o śmierci. Ponieważ nie mamy wpływu na mijający czas, na to ile dane nam będzie żyć, dlatego życie trzeba dobrze przeżywać i cieszyć się każdą chwilą.

Listopad jest w chrześcijańskiej kulturze okresem szczególnej pamięci i modlitwy za naszych bliskich zmarłych. Jest miesiącem, w którym nie tylko wracamy pamięcią ku naszym ukochanym zmarłym, lecz również szczególną wdzięczność wyrażamy żołnierzom poległym na frontach dwóch wojen światowych, i tym którzy walczyli o wolność przyszłych pokoleń. Zapalony znicz, kwiatek złożony na grobach żołnierzy polskich, którzy na wszystkich frontach walczyli o wolność Ojczyzny wraz z modlitwa są wyrazem naszej pamięci, okazaniem wdzięczności, oddaniem honoru. W tym miesiącu bowiem 11 listopada przypada Święto Niepodległości. Listopad, miesiąc narodowej pamięci skłania nas do refleksji nad losem Polski. Poznawanie jej historii pobudza uczucia patriotyczne, skłania do zweryfikowania naszej postawy wobec Ojczyzny.

Przyszliśmy na świat w Ojczyźnie już z ponad tysiącletnią historią i kulturą, mamy swój język, tradycje obyczaje, i może nawet specyficzną mentalność. Nasze patriotyczne wychowanie otrzymujemy na konkretnym podłożu kulturowym, bez względu na to, gdzie się znajdujemy.

W jednym ze szkolnych wypracowań w Polsce pt. „Co to znaczy być Polakiem XXI wieku?” uczeń gimnazjum im. Św. Jana Pawła II w Wałbrzychu pisze miedzy innymi, że: „Prześladowania, jakich doznał nasz naród w przeszłości, jeszcze bardziej nas zjednoczyły. Wtedy najważniejszymi cechami Polaków były patriotyzm i honor, o których zapominają dziś niestety niektórzy młodzi Polacy. Smutek wywołuje to, że grupa młodzieży nie zna słów hymnu narodowego, a jej postawa i zachowanie podczas śpiewania hymnu i wprowadzania sztandaru też często budzą zastrzeżenia. Podziwiam Polaków, którzy mieszkają za granicą naszego państwa i nie mogą wrócić, a mimo to posługują się naszym językiem, podtrzymują tradycje, obyczaje, są częścią naszej historii i bardzo kochają naszą Ojczyznę.”

Patriotyzm należy w narodzie pielęgnować. Wymaga to troski i zaangazowania wielu ludzi, zarówno mieszkających w Polsce, jak i za granicą. Wychowanie patriotyczne, kształtujące patriotyczne myślenie i zachowanie to najcenniejszy skarb młodego człowieka, jaki dorośli mogą przekazać z pełną dbałością i odpowiedzialnością. W Edmonton główne uroczystości Patriotyczne z okazji 11 listopada odbędą się w nastepujących miejscach:

Kongres Polonii Kanadyjskiej, Okręg Alberta, zaprasza na Akademię, która odbędzie się w niedzielę 8 listopada 2015 r. o godzinie 15:00 w Domu Polskim, 10960-104 st, a będzie poprzedzona Mszą świętą okolicznościową w kościele Różańca Św. o godzinie 10:30.

Tegoroczna uroczystość Dnia Pamięci „Remembrance Day” w dniu 11 listopada będzie miała miejsce jak co roku w Pawilonie Sportowym Uniwersytetu Alberty.

Uroczystości Dnia Pamięci i Święta Niepodległości z udziałem połączonych oddziałów byłych żołnierzy zrzeszonych w Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów w Kanadzie Koło Nr 6, Towarzystwie Polskich Weteranów i Rycerzy Kolumba, działających przy polskich parafiach w Edmonton, rozpoczną się również 11 listopada o godz. 10:00 w Domu Polskim.

W Edmonton największa uroczystość patriotyczna z udziałem młodzieży odbędzie się w środę 18 listopada o godz. 13:00 w szkole St. Basil, gdzie mieści się Angielsko-Polski Program Szkolny im. Św. Jana Pawła II. Ponad 400 uczniów i personel szkoły będzie celebrować „Dzień Pamięci” i „Święto Niepodległości” z udziałem polskich kombatantów i weteranów.

Organizatorzy tych uroczystości zapraszają na gremialny udział Polonii a szczególnie młodzieży.

Z. Cynar – Polonia Edmonton News

11listopada[1]

Setki wiernych zebrały się w niedzielę 1 listopada w Polskiej sekcji cmentarza Świętego Krzyża w Edmonton. Zapalenie zniczy poprzedziła modlitwa pod przewodnictwem Ks. Proboszcza Andrzeja Sowy i Ks. Pawła Nyrka z parafii Różańca Świętego. Dla nas Polaków Dzień Wszystkich Świętych to szczególny dzień. Tradycja odwiedzania cmentarza tutaj na emigracji nie jest może tak bardzo popularna jak w Polsce, i może już zanika wśród młodego pokolenia, ale starsza Polonia w dalszym ciągu kultywuje ten dzień modlitw za wszystkich zmarłych z wielką troską. I to chyba jest najważniejsze – nasza modlitwa.

Z. Cynar – Polonia Edmonton News

IMG_0002

IMG_0007

IMG_0011

IMG_0013

IMG_0017

IMG_0018

IMG_0020

IMG_0021

IMG_0023

IMG_0024

IMG_0025

W pierwszą niedzielę listopada 1980 roku narodził się Polski Program Radiowy emitowany ze stacji CKER, a jego twórcami byli: Franciszek Zalewski, Ryszard Makowski i Kazimierz Święch (tzw. strona techniczna). Do zespołu dołączył później, jako komentator, Jerzy Lechita. Zaczęło się w roku 1978, kiedy to Roger Charest —właściciel CKER — rzucił pomysł założenia wielojęzycznych stacji radiowych. Właśnie dzięki Rogerowi Charest, jego poświęceniu, wytrwałości, głębokiej wizji i oddaniu się sprawie wielokulturowości powstała w Edmonton stacja radiowa o profilu etnicznym.

35 lat temu w piękne słoneczne, niedzielne popołudnie przed inauguracyjnym rozpoczęciem nadawania Polskiego Programu Radiowego na edmontonskiej stacji radiowej CKER 1480 jej założyciel i prezydent Roger Charest nie ukrywał słów zachwytu. Powodem temu było nie tylko uroczyste otwarcie działalności nowej stacji radiowej, ale też wystąpienie naszego Wielkiego Rodaka, Papieża Św. Jana Pawła II w Godzinie Różańcowej Ojca Justyna nadawanej z Buffulo, w stanie Nowy Jork..

Panu Charest nie trudno było się domyśleć, że było to również Papieskie Błogosławieństwo nie tylko dla audycji Radiowej Ojca Justyna i Polonii Północnoamerykańskiej, ale również dla nowo założonej przez niego stacji Radiowej CKER 1480. Rozpoczęcie działalności stacji CKER z obecnością Św. Jana Pawła II to pamiętne, historyczne wydarzenie, które głęboko zapisało się w naszej pamięci.

Warto przy okazji wspomnieć, że równolegle z radiem prowadzony był polski program telewizyjny „Polonica” założony w 1978 roku z inicjatywy i z ramienia Kongresu Polonii Kanadyjskiej – Okręg Alberta i jego prezesa prof. dr Henryka Wójcickiego.

W ciągu tych 35 lat istnienia „rozgłośni polskiej —radia CKER” było wiele zdarzeń. Jednymi z tych pierwszych była akcja pomocy rodzinie polskiego himalaisty, Piotra Jankowiaka, który zginął na Alasce oraz pomoc rodzicom tragicznie zmarłej Magdy Tomczak. Wtedy Polonia pokazała swoją wielkoduszność, swoje wielkie, szlachetne serce! Polski Program Radiowy w naszym mieście powstał w czasie kiedy w naszej Ojczyźnie zaczęły postępować szybkie zmiany społeczno polityczne przy udziale ruchu „Solidarność” i stał się wtedy jakby pomostem łączącym Polskę z tą częścią Kanady. My słuchacze czekaliśmy na te programy w każdą niedzielę spragnieni wieści z Ojczyzny w języku polskim. Polski Program Radiowy stawał się nieodłączną częścią edmontonskiej Polonii. Wielka emigracja, której początek miał miejsce w latach 80-tych spowodowała dynamiczny rozwój środowiska polonijnego, a w tym dużą role odgrywał Polski Program Radiowy. Działający równolegle z burzliwymi wydarzeniami w ojczystym kraju pośredniczył w zbieraniu pieniędzy, lekarstw, odzieży i innych niezbędnych środków dla ofiar stanu wojennego i naturalnych kataklizmów, jak powodzie. Można to zaliczyć do jednego z najpiękniejszych osiągnięć w działalności Polskiego Programu Radiowego. To była naprawdę ważna pomoc: duchowa i materialna. Rodacy w naszym ojczystym kraju wiedzieli, że my tutaj po latach pamiętamy o nich, i z nimi solidaryzujemy się.

Sprawy polonijne zawsze leżały na sercu prowadzącego audycje, a przede wszystkim nawoływanie do zachowania polskości, tradycji i wartości narodowych. Na falach eteru nie wahał się użyć słów krytyki pod adresem polonijnych instytucji i organizacji, jeśli zachodziła taka potrzeba. Powiedział kiedyś, że „przynależeć do Polonii to nie wystarczy tam być obecnym, trzeba dla tej Polonii cos robić, a potem cieszyć ze wspólnego sukcesu”.

Program stanowi trwały element w życiu Polonii a Jubileusz 35-lecia to z pewnością doniosłe wydarzenie w życiu kulturalnym Polonii w Edmonton.

Z tej okazji dziękuję p. Frankowi Zalewskiemu za Jego 35 letnie oddanie się sprawie polskości, wytrwałość i konsekwencję w działaniu, gratuluję wspaniałego sukcesu oraz życzę wiele dalszych w Jego działalności społecznej dla Polonii.

Zygmunt Cynar – Polonia Edmonton News